کودکان یک سری مشکلات با هم سن و سالان و یا خواهرو برادرهای خودشان دارند و ما والدین دوست داریم که فرزند ما با خواهر و برادرهای خودشان و یا دوستانشان روابط موثری داشته باشند و احساس این را داشته باشند که پذیرفته می شوند .
خیلی اوقات ما والدین آن چیزی را که دوست داریم اتفاق نمی افتد ، ما پدرو مادران دوست داریم که کودکمان پیوندهایی برقرار کند که سال های سال ادامه داشته باشد و در محیط خانه هم خواهرو برادرها با یکدیگر بسیار خوب باشند ؛ اما این نکته بدون کمک والدین امکان پذیر نیست .
ما والدین به غیر از دروس حفظیاتی که در مدرسه فرا می گیرند باید به کودکانمان مهارت های اجتماعی را بیاموزیم و فرزندمان را آنچنان تربیت کنیم ک دوست داشتنی باشند . باید به فرزندان خود بیاموزیم و حتی می توانیم کمک کنیم که توی این دنیای بزرگ ، چگونه گلیم خود را از آب بیرون بکشند .
کودکان در سنین مختلف رفتارهای مخصوص به خودشا ن را دارند ، به طور مثال کودک دو و یا سه ساله معمولا اسباب بازی که دوست دارد به کسی و یا خواهر و برادرهای خودش نمی دهد ؛ زیرا سن این بچه اقتضا می کند این رفتار را انجام دهد و هیچ گونه برداشتی از ارزش به اشتراک گذاشتن ، ندارد .
اولین مشکل بسیاری از کودکان ، دعوا کردن آن ها است .
اگردوست داریم کودکمان در آینده شخصی با اعتماد به نفس باشد ومتکی به خودش باشد ؛ نباید همیشه توی منزل و یا مهمانی ها یکجا بشیند و هیچ حرکتی انجام ندهد و با همه چیز موافقت کند .
نپذیرفتن ، بخش طبیعی زندگی است . نه گفتن بچه ها به خیلی از مسائل یک امرعادی است و برخی از کودکان برای مخالفت کردن مستعدتر هستند و این جور بچه ها همیشه آماده مشاجره کردن هستند که اغلب مواقع به دعوا کردن بچه ها می انجامد.